هپاتیت یا بیماری التهاب کبد چیست؟

چکیده:

هپاتیت یک اصطلاح عمومی است که برای توصیف التهاب کبد استفاده می شود. التهاب کبد می تواند توسط چندین ویروس (هپاتیت ویروسی)، مواد شیمیایی، داروها، الکل، برخی اختلالات ژنتیکی یا سیستم ایمنی بیش فعال که به اشتباه به کبد حمله می کند، ایجاد شود که هپاتیت خود ایمنی نامیده می شود.

هپاتیت بسته به دوره آن ، می تواند حاد باشد که ناگهان شعله ور می شود و سپس از بین می رود، یا مزمن که یک بیماری طولانی مدت است که معمولاً علائم ظریف تر و آسیب کبدی پیشرونده ایجاد می کند.

شناخت انواع هپاتیت و راههای انتقال آن

پنج ویروس وجود دارد که باعث ایجاد اشکال مختلف هپاتیت ویروسی می شوند: هپاتیت A، B، C، D و E. هپاتیت A عمدتاً یک بیماری منتقله از طریق غذا است و می تواند از طریق آب آلوده و غذای شسته نشده سرایت کند. این بیماری به ویژه در کودکان راحت ترین راه انتقال است، اما کمترین احتمال آسیب به کبد را نیز دارد و معمولاً خفیف است و در عرض شش ماه کاملاً برطرف می شود.

هپاتیت B می تواند از طریق قرار گرفتن در معرض خون آلوده، سوزن، سرنگ یا مایعات بدن و از مادر به نوزاد منتقل شود. این یک اختلال مزمن است و در برخی موارد ممکن است منجر به آسیب طولانی مدت کبد، سرطان کبد و سیروز کبدی پس از سال‌ها انتقال ویروس شود. هپاتیت C فقط از طریق خون آلوده یا از مادر به نوزاد در هنگام زایمان منتقل می شود. همچنین می تواند در دراز مدت منجر به سرطان کبد و سیروز کبدی شود.

هپاتیت D فقط در افرادی یافت می شود که به هپاتیت B نیز مبتلا هستند. هپاتیت E عمدتاً در آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی یافت می شود. برخی از داروهای به طور کلی بی خطر می توانند برای کبد سمی باشند و در صورت مصرف بیش از حد یا در دوزهای بسیار بالا باعث ایجاد هپاتیت (هپاتیت ناشی از دارو) شوند. اینها شامل استامینوفن (تیلنول) و حتی ویتامین A است. لذا ضروری است که در مورد دوز مناسب برای خود و کودک خود با پزشک خود مشورت کنید.

حتما بخوانید:
کشف جدید نوعی پروتئین برای درمان سرطان کبد

هپاتیت خود ایمنی 

کبد اندام بزرگی است که در زیر دنده های شما در سمت راست شکم (شکم) قرار می گیرد. این به فیلتر کردن مواد زائد از بدن شما کمک می کند، صفرا را برای کمک به هضم غذا می سازد و قندی را که بدن برای انرژی استفاده می کند ذخیره می کند. هپاتیت خودایمنی زمانی رخ می دهد که سیستم مبارزه با عفونت بدن (سیستم ایمنی) به سلول های کبدی شما حمله می کند. این باعث تورم، التهاب و آسیب کبدی می شود.

هپاتیت A 

هپاتیت A   بیست تا بیست و پنج درصد موارد هپاتیت را در کشورهای توسعه یافته تشکیل می دهد. هپاتیت A معمولا از طریق مدفوع دهانی منتقل می شود، به این معنی که فرد به نوعی مدفوع آلوده یک فرد آلوده را می بلعد. اگر فرد مبتلا پس از استفاده از حمام دست های خود را به درستی نشویید، ممکن است بیماری از دستان فرد سرایت کند. دوره کمون دو تا شش هفته است که در طی آن فرد مبتلا مسری است.

یکی دیگر از علل هپاتیت A خوردن صدف های برداشت شده از آب آلوده است. کشورهای در حال توسعه اپیدمی های هپاتیت A ناشی از آب آشامیدنی آلوده به فاضلاب خام را تجربه می کنند.

پیش آگهی بیماران هپاتیت A با دوره خود محدود شونده عالی است و بهبودی کامل است. حدود ۸۵ درصد از افراد مبتلا به هپاتیت A در عرض سه ماه بهبود می یابند و تقریباً همه آنها ظرف شش ماه بهبود می یابند. این بیماری مزمن نمی شود و پیامدهای بلندمدتی برای سلامتی ندارد.

هپاتیت E 

هپاتیت E که هپاتیت روده ای نیز نامیده می شود (به معنای روده ای مربوط به روده) شبیه هپاتیت A است و در آسیا و آفریقا شیوع بیشتری دارد. همچنین از طریق مدفوع – دهانی منتقل می شود. به طور کلی کشنده نیست، اگرچه در زنان در دوران بارداری جدی تر است و می تواند باعث عوارض جنینی شود. اکثر بیماران مبتلا به هپاتیت E به طور کامل بهبود می یابند.

هپاتیت B

هپاتیت به عنوان التهاب کبد تعریف می شود. هپاتیت ویروسی یکی از اشکال مختلف هپاتیت است و به عفونت های ناشی از ویروس هایی اطلاق می شود که بر کبد تأثیر می گذارد. هپاتیت ویروسی شامل پنج بیماری متمایز است که توسط پنج ویروس مختلف ایجاد می شود. ویروس های مختلف هر کدام با یک نام نامیده می شوند.

هپاتیت C

هپاتیت ویروسی به عفونت های ناشی از ویروس هایی اطلاق می شود که بر کبد تأثیر می گذارند. هپاتیت ویروسی شامل پنج بیماری متمایز است که توسط پنج ویروس مختلف ایجاد می شود. ویروس های مختلف با یک نام حرف خوانده می شوند.

حتما بخوانید:
درمان گیاهی کبد چرب با خاکشیر

علایم بیماری هپاتیت

هپاتیت A و E دارای سه مرحله است و علائم ممکن است بسته به مرحله متفاوت باشد. در اوایل بیماری که به آن فاز پرودرومال گفته می شود، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تب ، درد مفاصل یا آرتریت ، کهیر ، ادم (تورم)

علائم فاز بعدی، مرحله پریکتریک، عبارتند از:

خستگی ، میالژی (درد عضلانی) ، بی اشتهایی ، حالت تهوع و یا استفراغ ، تب ، سرفه ، درد شکم ، و یا اسهال ، ادرار تیره و رنگ مدفوع روشن

در مرحله ایکتریک:

• زردی (زردی پوست و سفیدی چشم) ایجاد می شود
•  بی اشتهایی، حالت تهوع و استفراغ ممکن است بدتر شود
•  ضایعات پوستی تحریک شده ممکن است ایجاد شود
•  علائم دیگر ممکن است فروکش کند

تشخیص بیماری هپاتیت

تشخیص با معاینه فیزیکی جامع آغاز می شود که در طی آن علائم و سابقه پزشکی خود را شرح می دهید. شاید بیش از سایر بیماری ها، تشخیص هپاتیت A و E تا حد زیادی به سابقه پزشکی بستگی دارد. پزشک شما به عوامل خطر خاص و معاینه فیزیکی شما توجه زیادی خواهد کرد.

بررسی مورد زیر ضروری است:

• سفرهای اخیر
• قرار گرفتن در معرض آب یا صدف هایی که ممکن است توسط فاضلاب آلوده شده باشند
• فعالیت جنسی
• مصرف مواد مخدر داخل وریدی
• داروها

آزمایش خون

هپاتیت A: یک آزمایش خون آنتی بادی های خاصی را در خون شما نشان می دهد که به آن IgM anti-HAV می گویند. این آنتی بادی ها نشان می دهد که آیا شما به هپاتیت A آلوده شده اید یا خیر. اوج سطوح در اوایل عفونت رخ می دهد و برای حدود چهار تا شش ماه باقی می ماند.

هپاتیت E: پزشک شما می تواند هپاتیت E را با آزمایش خون و/یا مدفوع شما برای آنتی بادی های خاص یا با تشخیص ویروس تشخیص دهد.